..Maar de herinneringen blijven...

Na een treinreis van 2,5 uur in een eerste klasse waarvan de NS veel kan leren, kwamen Willian en ik aan in Nanjing, waar we meteen gebruik konden maken van de metro die speciaal voor de Olympische Spelen is aangelegd. In deze metro werden we op een bizarre manier herinnerd aan Nederland; op de tv-schermen werd een constante herhaling uitgezonden van de Hans Kazan Magic Show, u en mij waarschijnlijk beter bekend van de Koefnoen-persiflages. Na een aantal potjes op het meest scheve biljart ooit, besloten we snel te gaan slapen om de ene dag in Nanjing optimaal te benutten…

Dat viel helaas wat tegen, want de fietsen die we de dag daarvoor niet hoefden te reserveren omdat er voldoende waren, waren weg. Dus gingen we met de openbare bus naar de berg aan de rand van de stad. Op die berg waren ze zo handig om de overzichtskaart pas bij de top te plaatsen en daar ook nog eens hoge toegangsprijzen voor de bezienswaardigheden te vragen, zodat we 3 uur redelijk doelloos op de berg hebben rondgelopen, met als beloning enkel wat mooie uitzichten over de smog van Nanjing. Uiteindelijk besloten we maar weer af te dalen naar de stad, waar we ons in de achteraf steegjes begaven om uit te komen bij de Drum en Bell Tower, eeuwenoude gebouwen die opgezwolgen dreigen te worden door steeds nieuwe en hogere torenflats.

De middag hebben we afgesloten in het Martyr’s Cemetery, een patriottisch park voor de slachtoffers van de strijd tegen de Nationalisten en Japanners. Te midden van geïmproviseerde bloemperkjes (Chinezen rangschikken gewoon 10.000 bloempotjes), stonden een huizenhoog monument en een indrukwekkende pagoda, vanwaar we een mooi overzicht hadden op de stadsmuur van Nanjing, de langste stadsmuur die ooit ter wereld is gebouwd. Naast ons hostel bleek een zomerfestival aan de gang met tientallen eettentjes. Een goede mogelijkheid om kennis te maken met de lokale specialiteit, harige krab, die met honderden tegelijk voor je ogen in het kokende water werden gegooid of gefrituurd. Na een espresso-pitstop bij het hostel moesten we alweer richting Shanghai. Dag 4 was een rustdag, waar we onze nieuwe maatkleding gingen passen en nog een beetje lieten vermaken, en voor de rest een beetje rustig in de stad rond hebben gestruind. Ideaal om ons op te laden voor Hangzhou (ook al een vroegere hoofdstad), een reis van anderhalf uur…

Dat had het tenminste moeten zijn, want toen we aankwamen bij het station met onze tickets werd ons resoluut de toegang geweigerd. We bleken tickets te hebben gekregen voor het Shanghai Zuid station zonder dat ons dat was verteld. Gelukkig konden we na een reis langs 5 verschillende balies, met medewerkers die steeds minder Engels begrepen maar steeds behulpzamer werden, onze tickets inwisselen voor een trein die 2,5 uur later vertrok. Hanghzou was, in tegenstelling tot Nanjing, echt een ontsnapping aan de grote stad, hoewel de stad zelf ook meer dan een miljoen inwoners telt. De stad ligt echter rond een gigantisch meer, tussen de bergen en de theeplantages. Toen we op de fiets stapten stonden we dus binnen een half uur in de theevelden, omringd door verbaasde inwoners in pittoreske dorpjes. Dit gebied is de basis van de meest beroemde groene thee van China, die we op 10 meter van de velden hebben kunnen drinken. De avond hebben we vervolgens afgesloten aan het meer, met een grote fles rijstwijn en even grote verhalen.

De tweede dag in Hangzhou hebben we ons zigzaggend door de Chineze toeristen een weg gebaand rond het meer, waar we stuitten op een massa bruiloft. Nadat we ons eerst afvroegen waar de rode loper en de eindeloze rij plezierbootjes voor waren en de groep mensen langs de rode loper duidelijk geen groep vormden, zagen we 80 keurig genummerde paartjes langslopen in marstempo. Vast en zeker heel romantisch, maar ik zou me toch niet zo op mijn gemak voelen als ik zo over de rode loper gedrild zou worden. Al zal het de paartjes vast meer zekerheid hebben gegeven, dan onze taxi naar het station, die van ducktape aan elkaar hing.

Inmiddels is de Excel-opdracht af en zit mijn studie hier er officieel op. Na een korte pauze begin ik dus aan deel 3.