Een nieuwe week, een nieuw bericht

Hoi allemaal,

inmiddels is dit alweer mijn derde week in Harbin. Met het strakke college schema lijkt het toch allemaal wat sneller te gaan dan ik vooraf had verwacht...

Afgelopen vrijdag hebben we het vak intercultural management afgesloten. De toneelstukjes waren boven verwachting leuk, zowel om te bekijken als om uit te voeren. Na een aantal onbeholpen en daarom vaak hilarische repetities, verliep de uiteindelijke première vrij vlekkeloos, al zal je me nog niet kunnen betrappen op acteertalent.

Wel heb ik bij een fraai stukje expressief theater de deur van onze collegezaal gesloopt. De statige deur bleek niet bestand tegen mijn gewicht, toen ik geheel volgens script voor de derde keer achteruit viel. Het resultaat was dat ik met veel gekraak op de grond van de hal belandde, waar een andere toneelgroep mij zeer geschrokken en verbaasd aankeek. De deur bleek van binnen uit het meest goedkope hout (lees: opgewaardeerd papier) te bestaan. Gelukkig kon iedereen er de lol wel van inzien, behalve de conciërge gok ik.

De afsluiting van het eerste vak hebben we vrijdagavond uitgebreid gevierd. We begonnen met onze allereerste Sichuan hotpot, waar tegen alle verwachting, de Franse vegetariër zich over zijn bezwaren heen kon zetten en zijn groenten uit de met vlees overladen pot begon te vissen. Daarna togen we naar de karaokebar, waar iedereen zich van zijn beste/slechtste kant (zelf in te vullen) liet zien. Zelf waagde ik me rond sluitingstijd nog aan een fonetisch uitgesproken Koreaanse sonate, tot grote hilariteit van de rest, alhoewel de eigenaars ons een beetje glazig aan stonden te kijken. Daarna zijn we nog veel te lang in de disco blijven hangen, zodat het weekend wat langzaam op gang kwam.

En als ik langzaam bedoel, dan bedoel ik langzaam. Mijn uitslaaptalent is bekend, zeker na een goede avond, maar ik moest nog zeker 2,5 uur wachten, voordat Gerard en Ward in staat waren hun kamer uit te komen. Vervolgens hebben we ons goed tegen de brakheid laten behandelen in een luxueus badhuis. Zoals het meest hier is dat schandalig goedkoop, tenzij je je per ongeluk laat insmeren met hippe crèmes. Zo kostte de massage uiteindelijk 14 euro, 4,5 euro voor de massage van drie kwartier en 9,5 euro voor een beetje crème. (Dat we gewoon hadden kunnen weigeren btw).

Direct na de massage werden we naar de sauna gedirigeerd, terwijl we zelf eerst richting douches trokken om de crème van ons af te spoelen. Een typisch misverstandje, zeker toen Gerard zich geheel in het dompelbad wierp, waarna er een dikke vetlaag op het bad en een medewerker met een hartverzakking achterbleef.